VRT en Papiermolen Herisem - 21 mei 2024

Terugkeren in de tijd

Deze daguitstap was verrassend in zijn voorspelbaarheid. Inbussen op een grijze herfstdag in mei is makkelijker dan op een mooie lentemorgen die uitnodigt om buiten wat te keuvelen.

De eerste verrassingen vinden we op de bus door rugleuningen die het niet meer deden.

Zoals het hoort vertrekken we op tijd want bij de senioren is op tijd komen, te laat komen.

In het Brusselse verkeersinfarct is te laat komen nog altijd op tijd komen. Het achterna hollen van het tijdschema is zowat de leidraad op deze dag.

De aanblik van de Vrt toren is een bucketlist ervaring, we hebben hem dan toch een keer in het echt gezien. Dat hij overbodig is geworden doet er niet toe. Idem dito voor het VRT/RTBF gebouw. Imposant maar onvoldoende functioneel geworden in de race-evolutie van de telecommunicatie. Wat er na de verhuis met deze gebouwen zal gebeuren wordt politiek beslist,  m.a.w. we weten het (nog) niet.

Binnenin zie je een opeenstapeling van ruimtes zonder enige flair van architecturale esthetiek of fantasie. Aan de buitenkant evenmin, nuchtere zakelijkheid.

Bezoekers ontvangen is blijkbaar een dagelijks gebeuren. We zijn niet alleen en meerdere begeleiders staan ons op te wachten. Begeleider Hugo dirigeert ons naar een lokaal/studio.

Hij heeft geen autocue nodig en is rad van tong waardoor we een waterval van info over ons heen krijgen met wat oefening in presentatie. The keyword is illusion in the greenkey studio. Een setting maken voor een uitzending is nu een computerprogramma die je wereldwijd meevoert in alle mogelijke situaties. Wat is echt, wat is illusie? Voor de stuntmannen is dit broodroof, voor de effectentechnici onbegrensde mogelijkheden. Hugo maakt een uitzondering voor de live uitzendingen in de nieuwsprogramma’s. Daar zijn de locaties echt.

Opnames in studio’s met rekwisieten op scene zijn er ook nog, zie maar de foto in het Kampioenendecor. De cameralui van vroeger zitten nu veelvuldig in de regiekamer om van op afstand beelden te schieten. Apparatuur van 500 000 € het stuk, laat dit toe. Toch worden programma’s nog voorbereid op scene door een regisseur met zijn ploeg en worden er nog fysische decors gebouwd. Het zien van het lege journaaldecor zonder nieuwslezer is een missing link beeld. In de oudste en tevens grootste studio, een half voetbalveld groot, is er grote bedrijvigheid voor de opbouw van de verkiezingsshow op 9 juni. Deze studio heeft dikke stalen deuren om lawaai van buitenaf te weren omdat de micro’s van toen alle omgevingsgeluiden opnamen. Bij opname moest je muisstil zijn. Nu hoeft dat niet meer omdat de huidige micro’s die geluiden bannen. De warme en energieverslindende spots zijn vervangen door ledlampen. Communicatie is nu draadloos en nog veel meer. Dit is nog maar een begin van verdergaande telecommunicatieve ontwikkelingen. Vanuit de groep kwamen dan ook heel wat vragen, waarop Hugo voortdurend reageerde met interessante vraag, goeie opmerking enz. Is dit ook een illusie? In elk geval doet onze interesse het bezoek wat uitlopen. Dan hebben we nog de speurtocht naar onze vedetten die gespot werden in de wandelgangen en Smink kamer, met name  Marleen, Hanne…  en Xavier aan de uitgang.

Terug het verkeer inschuiven om Hoeilaart te bereiken voor een korte lunch? Nee, de locatie in het oude station is hiervoor te aangenaam en het eten te verzorgd. Ondanks de puike organisatie en vlotte bediening in het restaurant lopen we nog meer vertraging op. Voor begeleidster Françoise wordt het niet meer aangenaam met die telefoontjes uit de volgende bezoekplaats. We gaan toch het dessert niet overslaan? We zijn Belgen en senioren, dus is elke gelegenheid om te genieten welkom. Alles wat je laat liggen ben je kwijt.

Herisem is een Vlaamse gemeente van 13 in een dozijn. Een drukke straat met huizen errond.  Maar sla je de hoek om, sta je in een andere wereld. Beneden ligt de stille Molenbeekvallei met gerestaureerde gebouwen. Echte gebouwen, geen illusie zoals bij de Vrt. Daartussen vloeit dan de Molenbeek. Een schilderij waard.

Door tijdnood vraagt  Françoise  een gekronometreerde rondleiding. Van top technologie naar archeologische industrie waarbij de laatste even grote indruk maakt op de groep.

De restauratie van gebouwen en machinepark is gestart in de jaren 70 en heeft tientallen jaren geduurd, maar mag gezien worden. Alles is tot in de puntjes verzorgd en intact wat door Philippe wordt bewezen bij zijn uitleg. De inventiviteit waarmee machines werden gebouwd moet niet onder doen voor het kunnen van huidige technici. Een wirwar van tandwielen, raderen en aandrijfriemen laten een volledige fabriek draaien op groene energie, waterkracht, die uit concurrentiële noodzaak werd vervangen door een stoommachine van Brusselse oorsprong, een pareltje. Houten werkmiddelen, (giet)ijzeren-, stalen-, fonten-…machines werden door vrijwilligers met monniken geduld opgekuist na lange periode van verloedering. In cijfers uitgedrukt, midden 19^de eeuw opgestart en in 1940 gesloten met daarna 30 jaar van verval. Philippe doet zijn best om het tijdsbestek te respecteren waardoor wachten op aansluiting niet altijd lukt en uitleg verloren gaat. Maar voor de groep toch voldoende om het als een interessant bezoek te ervaren.